BIOGRAFIE

Héléna Ristorcelli, geboren in Mazoyer in 1969 in Ajaccio, Corsica, is de dochter van een schilder en decorateur.

Vanuit deze vruchtbare omgeving behoudt ze een honger naar de beeldende kunst in al haar diversiteit, te beginnen met schilder- en beeldhouwkunst en een toegepaste aandacht voor detail. Terwijl ze haar studie begon bij de hedendaagse kunstenaar Jean-Laurent Albertini, ging Héléna samen met haar vader verder met het uitvoeren van opdrachten die haar doordrenkten met oude traditionele technieken, zoals de reproductie van meesters, de picturale decoratie van religieuze gebouwen, nephout en nepmarmer, maar ook de volumes van staf, klei, hars (...) en vergulden met bladgoud.

Haar voorliefde voor hedendaagse en conceptuele kunst werd bevestigd door een oprichtingsbachelor in Schone Kunsten in Aix-en-Provence, gevolgd in Marseille door een verkorte opleiding tot Environmental Visual Artist, waar ze deelnam aan een groepstentoonstelling in het Mercure Hotel. Om haar schilder-, beeldhouw- en decoratieactiviteiten te verbinden, begon ze bruggen te slaan met kunstnijverheid, door zich aan te sluiten bij het Saumur Jewellery Institute, als student en zeer snel als multidisciplinair docent (tekenen, wasmodel, metalen prototype), waar ze haar diploma's behaalde in Sieraden, Juwelen en Edelsteenkunde. Na twee decennia in Angoulême te hebben gewerkt en doordrenkt te zijn met romaanse kunst, keerde ze terug naar haar eiland waar ze voornamelijk in haar twee ateliers exposeerde.

GLOBALE AANPAK

Als vrouwelijke kunstenaar richt mijn reflectie zich zowel op identiteit door middel van het lichaam en zijn transformaties, maar ook op de perceptie ervan door de samenleving en de bevelen, het zien van het geweld dat eraan wordt opgelegd en de artistieke interpretaties die het heeft voortgebracht.

Om over deze thema's te praten, worden bepaalde processen op een terugkerende manier gebruikt in mijn werk:
-Het onderwerp van de afgeknotte vrouw, beroofd van haar ledematen, die actie verhindert, en soms van haar hoofd, anoniem maar universeler, zonder geweten of zonder vrije wil of beslissingsbevoegdheid.
-De duplicatie van hetzelfde beeld probeert de vergankelijkheid van ons wezen te transcriberen, gevolgd door de accumulatie ervan om tijd uit te drukken.
-Transparantie maakt superpositie mogelijk, zowel om over de huid te spreken als een scheiding tussen binnen en buiten, maar vooral om de vorige lagen te laten verschijnen, waardoor de tijd wordt opgeroepen met de opeenvolging van momenten, zonder dat de ene de overhand heeft op de andere.
- De basismodule (netwerk, studs, bustes, etc.) als ritmisch uitgangspunt, om een organische transformatie uit te voeren.

Exposities:

December 2023 - december 2024 Gallery d’O, Oostende